Płaszczki Morza Czerwonego - Inspiracja do innowacji

Jaki byłby wspólny czynnik między Corvette Car, nie zatykającym się mechanizmem filtracji i samolotem X-48C? Zgadłeś dobrze! Te niezwykłe wynalazki zostały zainspirowane w taki czy inny sposób przez fascynujące stworzenie: Płaszczkę!!

W Morzu Czerwonym występuje 13 gatunków płaszczeki i chociaż wszystkie mają wspólne rysy, niektóre z nich mają unikalne cechy, które odróżniają je od reszty. Wszystkie wyewoluowały z rekinów i dlatego dzielą chrzęstny szkielet rekina. Są klasyfikowane jako ryby bezkostne, co oznacza, że ​​ich ciała mają tendencję do spłaszczania się i przypominają tarczę, a płetwy piersiowe łączą się z głównym ciałem. Płaszczki manty i płaszczki orlenie poruszają się po wodzie w sposób przypominający latanie, podczas gdy stingrays machają krawędziami ich tarcz ciała, ale inne płaszczki  najczęściej używają ogonów do pływania. Płaszczki mieszkające na dnie (takie jak na przykład płaszczka z niebieskim płaszczem lub torpeda lamparta) często zakopują się w piasku, tak że widoczne są tylko ich oczy i otwory oddechowe.

Płaszczki  oddychają, wciągając wodę przez spirale (małą parę dziur za oczami) i wypychając ją przez szczeliny skrzelowe na spodzie. Zwykle żyją same, z wyjątkiem mant i płaszczek diabłów, które żyją w grupach. Większość promieni żywi się głównie mięczakami, skorupiakami, robakami i rybami, pozostawiając rowek na piasku, na którym polują na pożywienie. Mantas żywią się zooplanktonem i małymi ławicami ryb.

Rozmnażanie rozpoczyna się, gdy mężczyzna i kobieta łączą brzuch z brzuchem. Samiec wkłada klamrę (specjalnie zmodyfikowaną płetwę na podbrzuszu) do otworu narządów płciowych kobiety. Wszystkie gatunki w Morzu Czerwonym są jajeczno-jajowate, co oznacza, że ​​jaja rozwijają się wewnątrz samicy, a młode żywią się żółtkiem jaja. Później, gdy zbliża się czas uwolnienia młodych, będą one zamiast tego żerować na płynie albuminowym (zwanym również mlekiem macicy lub histotrofem) wydzielanym przez ścianę macicy.

Okres godowy różni się w zależności od konkretnego rodzaju płaszczek. Na przykład płaszczka niebieska plamista zwykle łączy  się w pary między końcem kwietnia a końcem maja, podczas gdy Płaszczki Manty wolą parzyć się w styczniu i lutym. Z drugiej strony duże płaszczki, takie jak Stingray z ciemnymi plamami i Stingray Feathertail, lubią się spotykać od końca grudnia do początku lutego. Natomiast płaszczki torpedowe mają swój okres godowy od listopada do stycznia. Średni rozmiar miotu waha się między 2 a 11, ale dla torpedowca może wynosić nawet 32 ​​potomstwa.

Płaszczki  mają ogólnie ciekawe mechanizmy obronne. Płaszczka torpedowa i marmurkowa płaszczka torpedowa mogą spowodować paskudne porażenie prądem w dowolnym miejscu w zakresie od 8 do 220 woltów, jeśli przypadkowo go dotkniesz. Mają tendencję do zakopywania się w piasku, tylko pokazując swoje oczy. Nurkowie w regionach, w których te ryby są powszechne, powinni dobrze się zachowywać i być pilni, za nim usiądą lub uklękną na dnie morza. Szok zwykle nie jest śmiertelny, ale może być bardzo bolesny. Z drugiej strony płaszczki długoogonowe mają jeden lub więcej trujących ząbkowanych kolców wzdłuż podstawy ogona. Po nadepnięciu są w stanie podciągnąć ogon do sprawcy.

Następną raną jest ta, której z pewnością chciałbyś uniknąć, ponieważ wstrzyknięta w ciebie trucizna może powodować rozdzierający ból, wymioty, nagły i silny spadek ciśnienia krwi, obfite pocenie się, paraliż i być może śmierć. Przykładem może być australijski przyrodnik Steve Irwin; zmarł w 2006 r. z powodu urazu serca. Dlatego lepiej jest upewnić się, że nie podrażniasz tych płaszczek.

Margaret Hargreaves - PADI Instruktor